Rodzice często martwią się, że ich pociechy nie chcą bawić się z rówieśnikami w piaskownicy czy na podwórku,
Zespołem Sawanta określa się genialne zdolności „wysepkowe” współwystępujące u osób z głębokimi zaburzeniami. Pojawia się on u osób cierpiących na zaburzenia ze spektrum autyzmu oraz u osób z niepełnosprawnością intelektualną lub uszkodzeniami mózgu.
Naukowcy stwierdzili, że u sawantów nie działa prawidłowo lewa półkula mózgu odpowiadającej za logiczne myślenie.
Zabawa w restaurację albo rozmowa z niewidzialnym przyjacielem to nie tylko sposób na miłe spędzenie czasu w świecie wyobraźni. Kryje się za nimi wiele korzyści dla rozwoju emocjonalnego, społecznego, poznawczego dziecka.
Zabawa to główna aktywność dziecka od okresu niemowlęcego aż do wieku szkolnego, kiedy stopniowo zaczyna ustępować miejsca nauce.
Wielu ludzi gdy słyszy słowo „autoagresja” lub widzą osoby samookaleczające się myśli: „ Po co on to robi?” „Dlaczego nie rozwiąże po prostu swojego problemu”, „Ja to bym zrobił inaczej”, „Lubi to”, „Z własnego wyboru niszczy swoje ciało, chce tylko zwrócić na siebie uwagę”. Czy myślisz podobnie?
Autoagresja to działania,
ADHD to zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi objawy muszą pojawić się przed siódmym rokiem życia.
Przyczyną tego zaburzenia często są czynniki genetyczne, mogą one wynikać z działania czynników biologicznych oddziałujących negatywnie na ośrodkowy układ nerwowy w okresie: prenatalnym, okołoporodowym lub postnatalnym. Na przykład: choroby wirusowe lub bakteryjne,
Na początku warto zdefiniować, czym jest „narcyzm”. W powszechnym rozumieniu narcyzem określa się osoby zakochane w sobie, przeświadczone o swojej wielkości i doskonałości. Nie jest to jednak do końca prawda. Osoby narcystyczne wbrew pozorom charakteryzuje wewnętrzne poczucie: słabości, wstydu, niższości swojej osoby oraz strach przed wszystkimi powyżej wymienionymi uczuciami.
Moralność człowieka jest pojęciem dość obszernym, obejmuje zasady, którymi kierujemy się w życiu codziennym, normy, do których się dostosowujemy i uznajemy za słuszne oraz nasze indywidualne postawy i wartości ukształtowane w toku całego życia.
Cały ten system przekonań kieruje naszym działaniem i wyznacza sposób, w jaki oceniamy nie tylko własne,
polega na wykorzystywaniu bajek w celach terapeutycznych, edukacyjnych i relaksacyjnych. To także świetny sposób na wytłumaczenie maluchowi, że strach, wstyd, czy smutek to normalne uczucia, które dotykają też innych, i z którymi można sobie poradzić. Dzięki temu dziecko będzie potrafiło określać swoje potrzeby, wytyczać granice, odmawiać, cechować się empatią i chęcią pomocy innym.
