W poprzednim artykule (czytaj go: TUTAJ) zapoznaliśmy się z dziewięcioma podstawowymi sygnałami, dzięki którym dziecko informuje Nas o swoich potrzebach i emocjach. Wszystkie te sygnały mają naprowadzić dorosłego na właściwy trop w odczytywaniu stanu, w jakim znajduje się nasza pociecha. Teraz poświęćmy trochę czasu na proces uczenia się, jak rozumieć owe sygnały oraz jak na nie reagować. Wiedza ta pozwoli Tobie oraz Twojemu dziecku) na stworzenie dobrego związku, wzmocni w dziecku poczucie szczęścia i bezpieczeństwa oraz jego potencjał.
Pięć wskazówek, jak wychować zdolne, odpowiedzialne i szczęśliwe dziecko
- Zachęcaj do wyrażania WSZYSTKICH sygnałów, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych. Oczywiście w granicach zdrowego rozsądku.
- Wzmacniaj sygnały zadowolenia.
- Reaguj i zwracaj uwagę na sygnały wołania o pomoc oraz eliminuj to, co je wywołuje.
- Nazywaj uczucia, uzupełniaj sygnały słowami tak szybko, jak to możliwe.
- Zrozum, że wszystko czego Twoje dziecko nauczy się w tym okresie niemowlęcym wypływa od Ciebie.
Komunikacja z niemowlęciem w praktyce
Wskazówka 1.
Pierwsza pozytywna wiadomość jaką możesz przekazać dziecku jest taka, że przyszło na świat, w którym może bezpiecznie wyrażać wszystkie emocje, pozytywne tak samo jak i negatywne. Zachęcanie do wyrażania sygnałów pozytywnych pobudza zainteresowanie dziecka, sprawia mu radość i w przyszłości owocuje szansą, iż lepiej zrozumie siebie i swoje możliwości.
Sygnały wołania o pomoc są sygnałami z grupy negatywnych, jednak nie bójmy się ich. Zachęcanie do ich wyrażania pozwoli dziecku nauczyć się prosić o pomoc, kiedy jej potrzebuje i w efekcie uzyskać ją.
Wskazówka 2.
Z całej gamy emocji jakie dziecko okazuje nam poprzez sygnały, szczególnie ważne jest wzmacnianie tych pozytywnych: zainteresowania oraz radości. Kiedy Ty i Twoje dziecko odkryjecie już, co sprawia mu frajdę i jest dla niego interesujące, powtarzajcie ulubione czynności. Jeżeli dziecko szczególnie zainteresowało się wyrywaniem kartek z czasopisma, które udało mu się przechwycić, to zanim wyrwiesz mu je z rąk, aby „ograniczyć szkody”, pomyśl, co jest dla Ciebie ważniejsze – czasopismo, czy obserwowanie, jak Twoje dziecko zafascynowane dźwiękiem, dotykiem i zapachem kartek dało się pochłonąć czynności bez reszty.
Wskazówka 3.
W pierwszej kolejności po zauważeniu, że coś niepokoi Twoje dziecko, musisz uznać wagę jego uczuć i wyrazić swoje współczucie, a następnie usunąć przyczynę niezadowolenia i zmniejszyć lęk dziecka. Jeżeli powodem jest element, który ciężko będzie w 100 proc. wykluczyć z jego życia, np.: kiedy dziecko reaguje płaczem za każdym razem, gdy tylko usłyszy dźwięk odkurzacza, postaraj się oswoić je z problemem (pozwalamy pobawić się maszyną, włączamy na początek cichsze tryby pracy).
Wskazówka 4.
Mówienie do dziecka jest ważnym krokiem w budowaniu jego własnego ja i poczucia bycia odrębną osobą. Poza tym, nazywając sygnały, pokazujesz dziecku, jak zastąpić działania (wrzaski czy inne nieartykułowane dźwięki) konkretnymi, dobrze dobranymi słowami, które w sposób precyzyjny określą jego problem. Kiedy słyszysz, że Twoje dziecko płacze, bo jest głodne, nie tylko zaspokajaj jego potrzebę poprzez podanie jedzenia, ale powiedz jednocześnie: „Słyszę Cię, maleństwo. Jesteś głodny? Już daję Ci jeść”.
Wskazówka 5.
Dla Twojego dziecka Ty jesteś centrum wszechświata. Dzieci nawet zanim nauczą się mówić, chłoną wszelkiego rodzaju przekazy. Jeśli reagujesz na sygnał złości swojego dziecka zdenerwowaniem, uczysz je, że prawidłową reakcją na złość jest… złość. Jeśli chcesz, aby Twoje dziecko właściwie tonowało swoje emocje, musisz dać mu dobry przykład i samemu najpierw nauczyć się sobie z nimi radzić.
Na koniec należy podkreślić jedną rzecz – jeśli istnieje sposób, dzięki któremu na ustach Twojej pociechy zagości uśmiech – zrób to! Jeśli wiesz, jak okazać swojemu dziecku, że uczucie złości czy smutku są tak samo ważne, jak radości i zasługują, aby się nimi zająć – zrób to!
