Koncepcja NDT-Bobath (Neurodevelopmental Treatment Bobath) jest neurorozwojową metodą leczenia usprawniającego niemowląt i dzieci z zaburzonym rozwojem ruchowym. Oparta jest na założeniach metody Bobathów i zmodyfikowana dla zastosowania u niemowląt i dzieci przez dr Elsbeth Koenig i fizjoterapeutkę Mary Quinton.

Za jej podstawowe i niepodważalne walory uważa się zachowanie fizjologicznego rozkładu dnia dziecka oraz właściwego poziomu relacji matka-dziecko, a także stymulację i normalizację rozwoju ruchowego bez zakłócania pozostałych podstawowych potrzeb rozwojowych dziecka, a więc potrzeby miłości i bezpieczeństwa. Ponadto może być ona łatwo włączona w zabiegi pielęgnacyjne (noszenie, przewijanie, karmienie, ubieranie, rozbieranie, zabawa) i codzienną opiekę nad dzieckiem.

————————————————————————————–

Umów się ze specjalistą: Terapia metoda NDT Bobath

————————————————————————————–

Istotą koncepcji było i jest interdyscyplinarne podejście do rozwiązywania problemów dziecka/pacjenta z zaburzeniami funkcji ruchowych wynikających z uszkodzenia OUN (ośrodkowego układu nerwowego) z uwzględnieniem: jego osobowości, zdolności poznawczych oraz barier środowiskowych wpływających na możliwość uczestnictwa w codziennym życiu. Uwzględnienie ostatnich trzech czynników stanowi uzupełnienie Koncepcji według ICF (International Classification of Functioning Disability and Health) – która jest międzynarodowym sposobem porozumiewania się specjalistów różnych dziedzin.

ICF jest Międzynarodową Klasyfikacją Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia.
Struktury to części anatomiczne ciała ludzkiego, takie jak narządy, kończyny i ich składowe. Funkcje są procesami fizjologicznymi poszczególnych układów ciała ludzkiego (z wyłączeniem funkcji psychicznych).

Aktywność to wykonanie przez daną osobę zadania lub podjęcie działania.

Uczestniczenie to angażowanie się danej osoby w określone sytuacje życiowe.

Obszarami opisywanym jako aktywności i uczestniczenie są: nauka (czytania, pisania) i wykorzystywane wiedzy, wykorzystywanie zmysłów jak słuchanie, obserwowanie, dotykanie, ogólne zadania i obowiązki (zadania proste i skomplikowane oraz czynności rutynowe), komunikacja, poruszanie się, życie rodzinne/domowe, wzajemne relacje i związki międzyludzkie, główne obszary życia jak edukacja, praca i zatrudnienie oraz ekonomia, a także życie społeczne i obywatelskie czy rekreacja i spędzanie czasu wolnego.

Czynniki środowiskowe obejmują między innymi takie działy jak produkty i technologie, środowisko naturalne i modyfikacje przez człowieka, wsparcie i relacje międzyludzkie, przekonania i postawy oraz usługi, systemy i regulacje prawne.

Czynniki osobowe to takie zmienne jak wiek, płeć czy charakter.

Podstawy Koncepcji NDT-Bobath pozostają niezmienne i są postrzegane zgodnie z aktualną wiedzą neurofizjologiczną oraz zaadaptowane do powyższej struktury ICF, a należą do nich: wnikliwa analiza problemów dziecka/pacjenta, opracowanie planu usprawniania i zastosowanie odpowiednich technik wspomagania oraz stymulacji, które pozwolą wyzwolić możliwe do wykonania, użyteczne i niezbędne w codziennym życiu ruchy.

Współczesne podejście do dziecka/pacjenta stosowane w Koncepcji NDT-Bobath jest nazywane modelem biopsychosocjalnym, zatem uwzględniającym wszystkie czynniki wywołujące niesprawność i wpływające nie tylko na funkcjonowanie jednostki, ale i możliwości jej uczestnictwa w życiu społecznym obecnie i w przyszłości. Stąd też z całego schematu ICF najbliższe są jej pojęcia aktywności oraz uczestniczenia, ponieważ celem stosowania Koncepcji jest pomoc dziecku we wszechstronnym rozwoju i uzyskaniu możliwie największej niezależności w życiu poprzez wykorzystanie wszystkich możliwości i zdolności dziecka na tyle, na ile jest to możliwe przy istniejącym uszkodzeniu układu nerwowego.