fbpx             

Rola babci i dziadka w wychowaniu dziecka

Rodzicom zazwyczaj wydaje się, że ich metody wychowawcze są skuteczne. Jednocześnie tak samo może się wydawać dziadkom, którzy sądzą, że nie rozpieszczają swoich wnuków. Jak sprawić, by dziadkowie “nie wchodzili w paradę” zasadom wychowawczym, które wyznaczyli rodzice ich wnuków? Jest na to kilka sposobów.

Jedną z zasad, których powinni pilnować i przestrzegać dziadkowie, jest niepodważanie autorytetu i decyzji rodziców. Pamiętajmy, że dziadkowie przeważnie pełnią rolę wspierającą i wspomagającą w wychowaniu naszych dzieci. Dlatego ważne jest, aby już na samym początku ustalić z nimi pewne zasady i granice w wychowaniu pociech oraz przypominać im o nich w razie potrzeby.

Podważanie autorytetu rodziców przez dziadków powoduje niepotrzebne konflikty, nieporozumienia, buduje mur niezgody, rodzi frustracje i żal. Dziadkowie prócz wnuków potrzebują swojej przestrzeni. Powinni mieć czas dla siebie i na zaspokajanie swoich potrzeb, a także możliwość ich realizacji. Człowiek, który stawia na samorealizacje, a nie zamyka się na świat i ludzi, staje się szczęśliwszy, spokojniejszy i wzmacnia poczucie własnej wartości.

Zatem na czym powinna polegać rola typowej babci, jeżeli nie spełnia ona funkcji prawnego opiekuna?

Można wymienić kilka następujących możliwości w relacji babcia-wnuk:

  • może przekazywać swoim wnukom doświadczenia ze swojego dzieciństwa,
  • może opowiadać historie rodzinne,
  • może dbać o zachowanie tradycji,
  • może uczyć praktycznych umiejętności, np. gotowania.

Rola dziadka – jak ona powinna wyglądać? Jaki mieć charakter?

  • może być przyjacielem najstarszego wnuka,
  • może być towarzyszem we wspólnym realizowaniu celów,
  • może uczyć praktycznych umiejętności, np. majsterkowania.

Rodzice powinni współdziałać razem z dziadkami w procesie wychowawczym. Dobrze jeżeli wzajemnie konsultują się w ważnych kwestiach rodzinnych, np. w sprawie prezentów na różne okazje. Miło jest nam, rodzicom, kiedy dziadkowie pytają nas o to, co przyda się ich wnukom lub o czym marzy nasze dziecko i na odwrót, kiedy my pytamy, co możemy zrobić, aby uatrakcyjnić im spotkanie z naszym dzieckiem. Taka forma współpracy międzypokoleniowej powoduje, że zarówno my, rodzice, czujemy się poszanowani i wysłuchani, a dziadkowie – spełnieni i potrzebni.

Zdarza się, że pociechy nie są w stanie przekonać się do naszych rodziców. Nie chcą ich odwiedzać, rozmawiać czy spędzać z nimi czasu. Jakie mogą być przyczyny tej niechęci?

  • niedochowanie tajemnicy,
  • porównywanie jednego wnuka z innym,
  •  publiczne krytykowanie np. podczas świąt i spotkań rodzinnych,
  • nierówne traktowanie wnuków,
  • nadopiekuńczość, która prowadzi do braku samodzielności.

Każdy zgodzi się, że aby być kochającym dziadkiem czy babcią nie trzeba zmieniać całego życia: przyzwyczajeń, zainteresowań. Wystarczy, aby w domu dziadków wnuczęta czuły się wysłuchane, potrzebne i zrozumiane.

Sekretem konstruktywnego rozpieszczania wnucząt jest wykonywanie z nimi czynności, na które rodzice nie zawsze mają czas, np. wspólne gotowanie, grabienie liści czy przesadzanie kwiatów. Wystarczy, że wzmocnimy w dziecku uczucie bycia kimś wyjątkowym, a będziemy wspólnie i wielopokoleniowo czerpać z tego ogromną radość.

About the Author :

Leave a Comment

START TYPING AND PRESS ENTER TO SEARCH