W tę rolę bardzo często wchodzi najmłodsze dziecko z rodziny, w której jest problem alkoholowy. Z sytuacją rodzinną radzi sobie tak, że schodzi z drogi ludziom, rodzinie i znajomym. Bardzo często ucieka w samotność, jest uległy, skory do wchodzenia w świat „fantasy”. Może również uciekać w chorobę czy bóle somatyczne.
Postrzegane jest w środowisku jako osoba niewidzialna, mało dostępna, dziwna. W szkole nie wierzy w swoje możliwości oraz siły. Jest to osoba, która przeważnie nie bierze udziału w życiu szkoły, klasy. Jest bierna, rezygnuje z powierzonych mu zadań. Czasem oddaje się bez reszty jakiejś namiętności, np. swojemu hobby.
Dziecko we mgle
Na lekcjach jest milcząca, często się „zawiesza”, nie odpowiada jak nie musi. Bywa, że uczeń „we mgle” osiąga bardzo dobre wyniki w jednej dziedzinie w szkole. Posiada wybujałą wyobraźnię co ułatwia mu funkcjonowanie w dysfunkcyjnej rodzinie. Jego głównym problemem jest praca w grupie zadaniowej.
W relacji z rówieśnikami czy dorosłymi jest bardzo nieufny, izoluje się w od kontaktów z rówieśnikami. Jest wycofany oraz bierny, przeważnie wybiera życie samotnika. Dziecko w mgle wykazuje ogromne braki w podstawowych umiejętnościach społecznych. Sprzeciwia się poprzez bierny opór, nigdy nie robi tego w sposób aktywny.
Samotne i rozżalone
Dzieci te przeważnie odczuwają lęk, strach, samotność, mają poczucie żalu, smutku oraz brak im poczucia własnej wartości. Praca z takim dzieckiem wymaga okazania mu zainteresowania i akceptacji, a także wspierania go i budowania jego poczucia własnej wartości. Trzeba pamiętać również, że praca nad samooceną dziecka we mgle wymaga czasu i cierpliwości. Należy je zachęcać do pracy i zabaw zespołowych oraz pomóc mu w sprecyzowaniu jego głównych zainteresowań.
