Ze względu na szerokie spektrum autystyczne występuje wiele różnych terapii odpowiednich dla każdego typu osób z cechami tego zaburzenia. Najważniejsze, aby pamiętać, że wczesna diagnoza i długotrwałe ćwiczenia dopasowane do konkretnego rodzaju autyzmu są szansą dla dzieci na prawidłowe funkcjonowanie w społeczeństwie.
Poniżej przedstawionych jest kilka metod terapii:
Metoda Behawioralna
Jedna z głównych metod terapii autyzmu, która opiera się na teorii uczenia się, czyli – mówiąc w uproszczeniu – na wzmacnianiu zachowań pożądanych i wygaszaniu tych niepożądanych. W terapii behawioralnej można wyróżnić trzy podstawowe cele:
- rozwijanie zachowań deficytowych (zachowań normalnych i pożądanych u dziecka w pewnym wieku, których brakuje u dziecka z autyzmem),
- redukowanie zachowań niepożądanych,
- generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii.
Ten typ terapii jest zalecany we wczesnej interwencji terapeutycznej, ponieważ jej głównym celem jest nauka funkcjonowania w życiu codziennym oraz przystosowanie do otaczającego środowiska.
Metoda Opcji
Ten rodzaj terapii polega na tym, że rodzic naśladuje zachowanie dziecka z autyzmem, odkrywa jego otoczenie, aby stać się jego elementem, co ułatwia podtrzymanie kontaktu wzrokowego oraz rozwój społeczny, w tym także powstanie chęci zabawy z rówieśnikami. Okazywanie pozytywnych emocji spowoduje chęć do nauki i kontaktu, a dzięki stworzeniu bezpiecznego obszaru do zabawy powstanie idealne środowisko do prawidłowego rozwoju dziecka.
Integracja Sensoryczna
Dysfunkcje integracji sensorycznej dotyczą przede wszystkim wzmożonej lub obniżonej wrażliwości na bodźce. Punktem wyjścia do terapii integracji sensorycznej jest szczegółowa diagnoza. Celem tej metody jest hamowanie lub normalizacja wrażeń sensorycznych (zmysłowych) w poszczególnych sferach. Dziecko podczas indywidualnej sesji terapeutycznej wykonuje zadania w formie ćwiczeń dotyczące usprawniania zaburzonego układu.
Holding
Ta metoda ma na celu zbudowanie lub odbudowanie prawidłowego kontaktu fizycznego między matką a dzieckiem, dzięki czemu dziecko poczuje się bezpiecznie, a lęk i chęć ucieczki zostaną zastąpione wyciszeniem i spokojem. Zdecydowane trzymanie dziecka w objęciach łagodzi napięcie nerwowe, pomaga się dziecku wyciszyć. Jednak ta terapia budzi dużo kontrowersji ze względu na wymuszony charakter fizycznego kontaktu.
Metoda Dobrego Startu
Ten rodzaj terapii polega na wykonywaniu ruchów w rytm muzyki w trakcie odtwarzania wzorów graficznych. Ta metoda służy rozwijaniu funkcji wzrokowych, słuchowych, językowych, motorycznych, a także kształci zdolność rozumienia i ułatwia nawiązywanie kontaktów społecznych.
Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne
Najważniejszym celem jest wykorzystanie ruchu, dotyku oraz wzajemnych relacji fizycznych, emocjonalnych i społecznych jako narzędzi do wspomagania rozwoju psychoruchowego dziecka z autyzmem. Stosowane jest kołysanie, przytulanie, turlanie itp.
TEACCH
Metoda która traktuje rodzica jako element procesu terapeutycznego. Dzięki temu program realizowany jest nie tylko przez specjalistów, ale również w domu. Terapia bazuje na zdobytych umiejętnościach dziecka i utrwala je, aby mogło się przygotować do funkcjonowania w życiu codziennym.
Programy Aktywności Knillów
Programy opierają się na zrozumieniu własnego ciała poprzez zmysł dotyku i dostosowanie swoich ruchów do rytmu muzyki. Metoda uczy dziecko większej ruchliwości, koordynacji, świadomości własnego ciała i przestrzeni oraz świadomości społecznej.
Biofeedback
Na ekranie komputera pojawiają się obrazy i dźwięki, a dziecko tylko za pomocą swoich myśli musi skupić się na wykonywanym zadaniu. Metoda poprawia szybkość myślenia, pamięć, rozwija prawidłową komunikację.
Dogoterapia
Terapia, w której obecność psa wspomaga rehabilitację ruchową oraz umysłową dzieci z autyzmem. Zabawy, głaskanie i przytulanie psa służą pobudzeniu zmysłów i pozytywnych emocji.
Arteterapia
Zajęcia, podczas których dziecko z autyzmem za pomocą różnych technik plastycznych może wyrazić swoje emocje i pobudzić wyobraźnię. Arteterapia pomaga wyrównywać braki lub ograniczenia psychofizyczne.
