Prawidłowy rozwój ruchowy dziecka to zbiór funkcji motorycznych, które umożliwiają mu osiągnięcie niezależności w poruszaniu się. Nieharmonijny rozwój w tym zakresie może być zauważony już w życiu płodowym, u noworodka lub w kilka miesięcy po urodzeniu.
W okresie noworodkowym i niemowlęcym dziecko najintensywniej rozwija się psychoruchowo. Rozwój umysłowy zwłaszcza w pierwszym roku życia jest praktycznie uzależniony od rozwoju motorycznego. Oznacza to, że dziecko podążając do przedmiotu, np. pełzając, pozna obiekt pożądania. bez aktywności ruchowej i kontaktu ze środowiskiem zewnętrznym, nie rozwinie się psychicznie i sensorycznie.
Poruszenie wszystkich zmysłów
Dopływ informacji ze świata zewnętrznego poprzez wszystkie zmysły – smak, dotyk, węch, wzrok, słuch, układ przedsionkowy daje niemowlęciu większe poczucie pewności i bezpieczeństwa, pozwala osiągać nowe aktywności ruchowe. Uczy planowania i kontrolowania swoich ruchów. Brak bodźców sensorycznych może opóźnić rozwój psychoruchowy.
Co powinno zaniepokoić rodziców w pierwszym miesiącu życia
- jest stale niespokojny,
- ma problemy ze ssaniem i z jedzeniem,
- ma stale odgiętą głowę do tyłu, lub stale w jedną stronę,
- ustawia kończyny dolne (nogi) w wyproście albo w skrzyżowanym wyproście,
- ma wyprostowane i przywiedzione obie lub tylko jedną kończynę górną (rękę),
- nie toleruje pozycji na brzuchy, co uniemożliwia mu rozwój reakcji podporowych,
- prezentuje drgawki,
- prezentuje ubogą ruchliwość.
Jeśli w okresie noworodkowym motoryki spontanicznej i ułożenia ciała dziecka nie cechuje harmonijność i zmienność ruchu oraz jeśli przeważają wyżej wymienione objawy, rodzice powinni skonsultować się z lekarzem neurologiem, a następnie fizjoterapeutą.
