jest procesem organizującym docierające do mózgu informacje zmysłowe, tak aby mogły być użyte do celowego działania. W procesie tym mózg segreguje informacje, rozpoznaje, interpretuje, łączy ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami, a następnie przesyła odpowiedzi, adekwatne do wymagań płynących ze środowiska, w formie reakcji fizycznej, myśli lub uczuć.
Informacje płyną z receptorów wzrokowych,
w skrócie określana jako SI, to proces przetwarzania w mózgu informacji odbieranych przez zmysły z ciała i otoczenia w celu wykorzystania ich w codziennym życiu.
Termin integracja sensoryczna użyty został po raz pierwszy w 1902 roku przez Sir Ch. Sheringtona w książce pt. „The Integrative Action of the Nervous System”.
to nie tylko co tygodniowe wizyty naszej pociechy w gabinecie terapeuty. To również zaangażowanie rodzica i zapewnienie dziecku odpowiednich bodźców sensorycznych w życiu codziennym, w domu, na podwórku, pilnowanie tzw. „diety sensorycznej”. Najlepiej skonsultować swoje obawy u specjalisty, a ten podpowie, na co zwrócić szczególną uwagę.
która w latach sześćdziesiątych sformułowała hipotezy na temat związków funkcji psychoneurologicznych, a zachowaniem i uczeniem się dziecka. Ta forma terapii w Polsce dotarła w roku 1993. Integracja Sensoryczna (SI) to proces odbierania, przetwarzania bodźców. Ponieważ nasz mózg czerpie informacje poprzez odpowiednie systemy sensoryczne, które pozwalają nam uzyskać prawidłowy obraz świata możemy zinterpretować rzeczywistość.