jest procesem organizującym docierające do mózgu informacje zmysłowe, tak aby mogły być użyte do celowego działania. W procesie tym mózg segreguje informacje, rozpoznaje, interpretuje, łączy ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami, a następnie przesyła odpowiedzi, adekwatne do wymagań płynących ze środowiska, w formie reakcji fizycznej, myśli lub uczuć.
Informacje płyną z receptorów wzrokowych,
w skrócie określana jako SI, to proces przetwarzania w mózgu informacji odbieranych przez zmysły z ciała i otoczenia w celu wykorzystania ich w codziennym życiu.
Termin integracja sensoryczna użyty został po raz pierwszy w 1902 roku przez Sir Ch. Sheringtona w książce pt. „The Integrative Action of the Nervous System”.
W ostatnich latach diagnoza i terapia metodą Integracji Sensorycznej stała się bardzo popularna. Rodzice, szukając przyczyn trudnych zachowań u dzieci, coraz częściej trafiają do terapeutów SI. Rosnąca świadomość złożonych przyczyn opóźnień rozwojowych czy trudności szkolnych u dzieci jest bardzo pozytywnym faktem. Dlatego uważam, że warto w kilku słowach opisać na czym polega metoda Integracji Sensorycznej.
która w latach sześćdziesiątych sformułowała hipotezy na temat związków funkcji psychoneurologicznych, a zachowaniem i uczeniem się dziecka. Ta forma terapii w Polsce dotarła w roku 1993. Integracja Sensoryczna (SI) to proces odbierania, przetwarzania bodźców. Ponieważ nasz mózg czerpie informacje poprzez odpowiednie systemy sensoryczne, które pozwalają nam uzyskać prawidłowy obraz świata możemy zinterpretować rzeczywistość.