Pierwsza wizyta u psychologa – jak się do niej przygotować?

Wizyta u psychologa to zazwyczaj dobrze przemyślana decyzja, jednak pierwsza konsultacja dla wielu osób wiąże się ze stresem i niepokojem. Dobre przygotowanie i wiedza o tym jak zazwyczaj przebiega taka konsultacja może pozwolić na zmniejszenie napięcia. Warto pamiętać, że psycholog przede wszystkim chce jak najlepiej zrozumieć przychodzące do niego osoby i wie, że nierzadko zgłoszenie się do niego jest dużym wyzwaniem.

Dobry specjalista nie ocenia swoich pacjentów, powstrzymuje się od wyciągania pochopnych wniosków czy dawania rad naprędce, a do rozmowy podchodzi przede wszystkim z zaciekawieniem i życzliwością.

Świadomie wybierz specjalistę

Istotne jest, aby przed spotkaniem wstępnie określić swój cel i oczekiwania. Czy potrzebujemy porady małżeńskiej dotyczącej spraw wychowawczych, czy może konieczne będzie przeprowadzenie diagnozy psychologicznej dziecka? Na tej podstawie możemy trafniej wybrać odpowiedniego dla siebie specjalistę. Dokonując wyboru, warto zorientować się w jego kwalifikacjach. Zazwyczaj takie informacje można znaleźć na stronie internetowej poradni lub gabinetu. Należy zwrócić uwagę przede wszystkim na dodatkowe kwalifikacje – poza ukończeniem kierunkowych studiów.

Absolwent psychologii może udzielić porady psychologicznej, ale nie powinien oferować prowadzenia psychoterapii. Do tego przygotowani są terapeuci, którzy są w trakcie lub ukończyli specjalne szkolenia. Jeżeli chcemy lepiej zorientować się w oferowanych przez danego psychologa formach wsparcia, warto też dopytać o to na początku rozmowy lub podczas zgłoszenia.

Umów się na wizytę: Psycholog dziecięcy

 

Przede wszystkim poczucie bezpieczeństwa

Jeżeli zgłoszenie na konsultację dotyczy dziecka, to w większości przypadków na spotkanie zostaną zaproszeni najpierw sami rodzice. Dzieje się tak, aby oszczędzić dziecku konfrontacji z ewentualnymi skargami dorosłych, co mogłoby wtórnie zaostrzyć problem. Warto ustalić taki termin, w którym oboje rodzice będą mogli przyjść, gdyż umożliwi to psychologowi jak najpełniejsze rozeznanie w zgłaszanym problemie.

Zarówno wobec dorosłych, jak i dzieci psycholog jest zobowiązany przez kodeks etyczny do przestrzegania tajemnicy zawodowej, z której zwolnić go może jedynie sąd. Tajemnica nie obowiązuje jedynie wtedy, kiedy otrzymuje on informacje o popełnieniu przestępstwa lub zagrożeniu czyjegoś zdrowia lub życia. W wielu placówkach praca terapeutyczna odbywa się zespołowo i wtedy psycholog dzieli się informacjami, które mogą być istotne z punktu widzenia udzielania innego rodzaju pomocy specjalistycznej, ze współpracownikami. Psycholog nie będzie jednak ujawniał żadnych informacji otrzymanych od klientów postronnym osobom.

W trakcie pierwszej wizyty

Pierwsza konsultacja ma przede wszystkim na celu zebranie jak największej wiedzy o zgłaszanym kłopocie, dziecku, a także jego otoczeniu – przedszkolu i rodzinie. W odniesieniu do zgłaszanych trudności, psycholog będzie ciekawy skąd decyzja o zgłoszeniu się do specjalisty i jakie są oczekiwania rodziców w odniesieniu do rozmowy. Jeżeli zgłaszany jest konkretny problem, psycholog będzie chciał rozpoznać, jak do tej pory rodzina radziła sobie z problemem, kiedy trudność występuje, kiedy zmniejsza się lub znika.

Ponadto istotne będą wszystkie informacje dotyczące dotychczasowego rozwoju dziecka – przebiegu ciąży i porodu (powikłania, przebieg porodu, punkty w skali APGAR, wzrok i waga urodzeniowa), wczesnym rozwoju ruchowym – osiąganiu przez dziecko kroków milowych (unoszenie główki, przewracanie, siadanie, raczkowanie, pierwsze kroki), chorobach i urazach (zwłaszcza alergiach, problemach dotyczących układu hormonalnego i pokarmowego), sposobie karmienia we wczesnym dzieciństwie, a także nawykach związanych z żywieniem i cyklem snu i czuwania, osiągnięciach w zakresie samodzielności.

Trzecim obszarem, o który będzie pytał psycholog, jest społeczne i emocjonalne funkcjonowanie dziecka – w jaki sposób wyraża ono emocje i jak radzi sobie z przykrymi uczuciami, w jaki sposób się bawi, jak zachowuje się wśród rówieśników i wobec rodzeństwa (jeśli je ma), jak reaguje na separację od rodziców, czy chodzi do przedszkola i jak się tam zachowuje.

W końcu psycholog zapyta o strukturę rodziny – kto do niej należy, o wiek i imiona jej członków, o osoby mieszkające razem, a także o ważne informacje dotyczące trybu życia.

Po spotkaniu

W niektórych przypadkach psycholog na tym etapie zdecyduje się na udzielenie pewnych porad lub sama rozmowa o różnych aspektach zgłaszanego problemu pozwoli rodzicom na znalezienie rozwiązań. Zasadniczym zadaniem psychologa nie jest jednak jest podawanie rozwiązań, ale zadawanie pytań w taki sposób, aby rodzina sama mogła znaleźć dla siebie najlepszą drogę. Takie postępowanie wynika z wiedzy, że każda rodzina jest inna, każde dziecko jest wyjątkowe i nie ma takich rozwiązań, które byłyby skuteczne jednakowo, dla wszystkich.

Wszelkie oddziaływania powinny być „szyte na miarę”, a proces ten wymaga czasu i dogłębnego poznania rodziny. Dlatego pierwsza konsultacja kończona jest wnioskiem dotyczącym dalszego postępowania w zgłaszanej sprawnie – konieczności wykonania diagnozy psychologicznej, obserwacji dziecka, podjęcia kolejnych konsultacji albo terapii.