Słuch jest jednym z podstawowych warunków prawidłowego rozwoju mowy dziecka, szybkiego jej przyswajania oraz odpowiedniego funkcjonowania w społeczeństwie. Dodatkowo jest to także ważny element dobrego ogólnego rozwoju malucha, przede wszystkim w pierwszych latach jego życia.
Nowo narodzone niemowlę ma już rozwinięty narząd słuchu. Reaguje na głośne bodźce dźwiękowe typu klaśnięcie, krzyknięcie czy upadek przedmiotu. W odpowiedzi na wyżej wymienione dźwięki, noworodek może zareagować jednym bądź kilkoma reakcjami m.in.:
– odwracanie oczu i głowy w kierunku źródła dźwięku,
– pogłębianie oddechu i budzenie się z płytkiego snu,
– odruch uszno – powiekowy, czyli zamknięcie bądź zaciśnięcie powiek,
– odruch Moro, czyli reakcja na przestrach,
– przerwanie ssania.
Między 4 a 6 miesiącem życia dziecko rozpoczyna reagować na głosy taty i mamy, natomiast między 7 a 10 miesiącem życia powinno już odpowiedzieć na usłyszane bodźce akustyczne (nawoływanie, uderzanie grzechotką, dźwięki z zabawek) poprzez odwracanie głowy i kierowanie wzroku w stronę źródła dźwięku. Po 10 miesiącu życia dziecko powinno reagować na swoje imię w odległości do 3 m.
KIEDY MOŻEMY PODEJRZEWAĆ USZKODZENIE SŁUCHU U DZIECKA?
Istnieją sytuacje bądź czynniki, które to mogą mieć szkodliwy wpływ na rozwój narządu słuchu podczas trwania ciąży lub w pierwszych miesiącach życia dziecka.
Można tu wymienić:
– niedosłuch na podłożu genetycznym,
– choroby zakaźne podczas trwania ciąży (różyczka, kiła itd.),
– leki uszkadzające słuch zażywane w ciąży,
– alkoholizm matki,
– wady wrodzone narządu słuchu,
– wcześniactwo,
– choroby przebyte przez noworodka (np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych).
