Obronność dotykowa (nadwrażliwość dotykowa) u dzieci
to dosyć częsta diagnoza dotycząca procesów przetwarzania sensorycznego. Jest ona dysfunkcją integracji sensorycznej, w której nieprawidłowy jest odbiór bodźców dotykowych. Należy do zaburzeń modulacji sensorycznej, czyli zdolności układu nerwowego do hamowania i modulowania informacji z receptorów dotyku. Wrażenia czuciowe, które odbiera dziecko, powodują wygórowane, awersyjne reakcje emocjonalne, nadpobudliwość, dyskomfort czy inne problemy z zachowaniem.
Nadwrażliwość dotykową często można obserwować u dzieci mających problemy szkolne. Takie dzieci nie potrafią nawiązać prawidłowych relacji społecznych, mogą mieć trudności w koncentracji uwagi czy być nadruchliwe. Zdarza się też, że dzieci z tą dysfunkcją są wycofane, lękliwe.
Umów się z dzieckiem na terapię z integracji sensorycznej do specjalisty w Twoim mieście.
Objawy nadwrażliwości dotykowej u dzieci
Przyczyną występowania obronności może być niedotlenienie okołoporodowe, brak odpowiedniej stymulacji w niemowlęctwie i wczesnym dzieciństwie, cesarskie cięcie.
- Niektóre dzieci z obronnością dotykową nie lubią dotykania po twarzy, kremowania jej, mycia i obcinania włosów, szczotkowania zębów.
- Niektóre są zdenerwowane w sytuacji, gdy dotknie je ktoś obcy lub muszą założyć pewne elementy garderoby.
- Dziecko może irytować ściągacz, długość rękawa, szew w bluzce.
- Inne dzieci mogą unikać zabaw w piasku, chodzenia na bosaka po trawie.
- Są też i takie, które wykazują zaniepokojenie stojąc w pobliżu innych osób, jakby przewidując, że zostaną zaraz dotknięte.
Silna reakcja na różne bodźce
Często nie możemy zrozumieć tego, co czuje dziecko, ponieważ większość z nas reaguje negatywnie tylko na naprawdę nieprzyjemne lub mocne bodźce dotykowe, a nasze dziecko prezentuje takie reakcje na wiele bodźców. Zaprzeczanie temu, że problem istnieje, nie ułatwi dziecku funkcjonowania. Musimy zaakceptować to, że problem jest prawdziwy, a dziecko po prostu nie umie powstrzymywać się przed reagowaniem złością, walką lub ucieczką na nieprzyjemny dla siebie bodziec. Rolą rodzica jest poinformowanie nauczycieli i najbliższego otoczenia dziecka dlaczego malec w ten sposób reaguje.
Formy pomocy dla dzieci z nadwrażliwością dotykową
Dziecku, które cierpi na nadwrażliwość dotykową, można pomóc poprzez masaże karku, rąk, pleców, nóg piłkami o różnej fakturze i stopniu sprężystości. Nie należy zmuszać dziecka do konkretnej faktury, początkowo niech samo zdecyduje, czym chce być masowane, ponieważ łatwiej przychodzi mu to, niż podporządkowanie się.
Jeżeli dziecko nie lubi się kąpać, wskazana jest chłodniejsza woda, a przy wycieraniu ciała należy stosować zdecydowany nacisk i mocne pocieranie ręcznikiem z góry do dołu. Głowę dziecka należy myć silnymi, zdecydowanymi ruchami przypominającymi masaż. Jeżeli dziecko nie lubi czuć wody na twarzy, możesz zastosować osłonę przed pieniącym się szamponem i lejącą się na buzię wodą.
Nowe ubrania pozbaw metek, zadbaj też o to, żeby materiał, z którego są uszyte był miękki. Sygnalizuj wcześniej, że zamierzasz dotknąć dziecko, staraj się nie robić tego niespodziewanie. Pamiętaj, że silny i stały nacisk jest mniej denerwujący niż delikatny i łaskoczący
Zabawy wspierające
Baw się z dzieckiem, wkładając jego dłonie i przedramiona do pojemników z ryżem, grochem, makaronem, kasztanami. Mogą w nich być ukryte skarby, które dziecko ma odszukać. Świetną zabawą jest też chodzenie po fakturowych dywanikach, dzieci uwielbiają udawać posąg, któremu koniecznie chcecie zrobić zdjęcie. Masaż Wilbarger należy stosować tylko według ścisłych zaleceń terapeuty SI, który pokaże prawidłową technikę oraz ustali częstotliwość i długość jego stosowania.
