Integracja sensoryczna – SI,
w skrócie określana jako SI, to proces przetwarzania w mózgu informacji odbieranych przez zmysły z ciała i otoczenia w celu wykorzystania ich w codziennym życiu.
Termin integracja sensoryczna użyty został po raz pierwszy w 1902 roku przez Sir Ch. Sheringtona w książce pt. „The Integrative Action of the Nervous System”. Szersze znaczenie temu terminowi nadała w latach sześćdziesiątych amerykańska psycholog, pedagog specjalny i terapeutka zajęciowa – dr A. Jean Ayres.
Jak definiuje dr Ayres „integracja zmysłowa, to możliwość rejestrowania informacji ze świata zewnętrznego przez narządy zmysłów, ich przetwarzanie w ośrodkowym układzie nerwowym i wykorzystanie do celowego działania.”
Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa integratio, co oznacza składanie całości. Integracja sensoryczna pozwala segregować, porządkować oraz składać razem pojedyncze bodźce w pełne funkcje mózgu.
Dr Ayres opracowała metodę pracy z dziećmi, która zawiera w sobie diagnozę oraz terapię SI. Diagnoza opiera się na wnikliwej Obserwacji klinicznej dziecka, wystandaryzowanych Południowo-kalifornijskich Testach Integracji Sensorycznej oraz Kwestionariusza sensomotorycznego. Terapia SI opiera się na dostarczaniu dziecku kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych tak, aby dziecko spontanicznie formułowało reakcje adaptacyjne poprawiające integrację tych bodźców.
Umów się z dzieckiem do specjalisty od integracji sensorycznej (diagnoza SI, terapia SI)
